Jİ Ferhenga Lêgeriyanê

Nivîsîn rêyeke bê dawî ye. Rêya ber bi dilê ristê ve ye û rist hebûn e.

Rê ne heman gulîstan û lalezar e. Rê guherîn e.

Rê cihê guherînê ye û guherîn bedewî, tevger û bizav e!

Nivîsîn ku rê ye! Tekez yekek ji pîroziyên herî rewa ye ku Xwedan tiliyên hozanvan sezayê wê pîrozbahiyê dîtine.

Rê hezkirin e û ku hat Xwedan ew hez û hezî....!!!

Ew tovê jiyandar di jîngeha hunerzad de çand, êdî veger ji rê nîne?!!

Êdî vegera aşiq ji rêya maşûq zor e ?!!

Rêya ku zadê Kor bi rastî ketibe ser, rêya roniyê, veger jê nabe!

Vegera jê... xwekuştin e?!!!

Na... ne hêsan e ku afrêner tovê hezê sêdar bike û dest ji rê berde çimkî rê hezkirin e û hezkirin rê ye??!!!