Yaraların İmbiğinden Damıltılmış Mısralar

ŞAİR ZERDEŞT CEMAL'İN 3. ŞİİR KİTABI " YARALARIN İMBİĞİNDEN DAMITILMIŞ MISRALAR" HEPİMİZİN ACILARI ÜZERİNE İNCE BİR İŞÇİLİKLE ÜRÜLMÜŞ BİR MISRALAR BÜTÜNLÜĞÜDÜR...

Zerdeşt Cemal, Düş ve Düşüş’ü en uç noktalara sürüklüyor bu kez şiirlerinde. Alışılmış Kanonlar ve Kanunlar yıkılıyor bir bir. Yıkılmış Babil Kuleleri’nin hikâyesi de yapısöküme uğrayıp alışılmamış yıkımın yakıcılığını öğrenmiş oluyor böylece. Ve şiirin parodik atmosferinde yıkıntıların yıkıntılarından alışılmadık kaotik kuleler yükseliyor Hades’e; yeraltının gökkubbesine. Bir arayüzeye varıyoruz böylece - Ereşkigal’a. Ayna, sıvışıp çekiliyor “Ben” ile “Boşluk” arasından ve “Gerçek,” yüzsüzlüğüyle yüzleşiyor yüzsüzce. Yüz’süzlük, ne çok kalabalık bir boşluk! Boşluk, ne çok bizsiz! YARALARIN İMBİĞİNDEN DAMITILMIŞ MISRALAR, imkânsız soru-lar arayışı, yapıyı, sözcüğü ve sesi sonsuzca parçalama uğraşı, boşluğa kazılmış iz-ler, şiirler, şiirler, şiirler…