Şaşîtî

(Kor, Kerr û Lal, da ku li sûka li hemberê rê li devera herî qelebalix a bajêr kirryfrotinê bikin bi hohbet dimeşin…)

Kor: Ka biseknin, ka biseknin, ez ê ji we re tiştek bibêjim… em ê herin dikanê, em ê ji xwe re pîvaz, bacanê sor, îsot û penîr bistînin... Dûvre em ê biçin parqê û em ê nanê xwe bixwin.

Kor, van gotinan bi kêfxweşî dibêje. Ji bo ku kerr ji van gotinan fêm bike, lazim e ku li pêşberî çavên wî bê axaftin. Di wê demê de ji bo ku kerr ji axaftinên hevalê xwe yê kor fêm bike; hewl dide ku ruyê wî bibîne. Lê belê, yê kor ne di ferqa vê yekê de ye. Di dawî de kerr hêrs dibe dev ji hewldanên xwe berdide û ji kerban li ciyê xwe çik disekine.