ADIMI SEN KOY

Yaşanılır bir ışık arıyorum

Geçmişim delikler arasında uçurum seriyor önüme

Gözlerimden keskin bir bıçak urgan inatlarla inatlaşıyor

Renksiz kalıyorum ressam sokaklarında

Sana varmak için yollar inşa ediyorum

İzninle huzuruna geliyorum

Elçi değilim

Yolcu değilim

Adımı sen koy.

Usul usul geçmişi çürüten yalnızlığım öldürüyor anıları

Talan bir şehre dönüştü gülümser yanlarım

Ellerim ellerine ne kadar muhtaç bir bilsen

Sarılmanın hasretiyle inançlar biriktiriyorum

Oysa dokunsan ağlamak devreye girecek,

Yolunu gözlüyor hüzün usul usul

Bu yerler ya bana büyük ya ben bu yerlere

Ömrümden sisli havalar getiriyorum

Rüzgâr değilim,

Adımı sen koy.

Çöller genzimi yakma suçunu güneşle bölüşüyor

Her gün fütursuz bir beden gibi yürüyorum

Suların yaşatmak maharetleriyle çığlık çığlığayım

Acı dağları aşabilmenin umuduyla aynı yatağı paylaşıyorum

Afaklarının beyazlığını okşamaya geliyorum

Bilmiyorum neden ağzımla kuş tutsam kuşa yazık olsun ki?

Yazgım artık lal bir devrim şiirlerde

Âşık değilim

Adımı sen koy.