Ebas û Heble

Carek ji caran xêr û xweşî bibare li ser hazir û guhdaran, bi tevê sêwî û bêmalan ji xeynî mişkên qulê dîwaran.

   Hebû jin û mêrek. Navê jinikê Heblê û navê mêrik jî Ebas bû. Tenê keçeke wan hebû, ew jî li gundekî din dabûn mêr. Panzdeh rojên wê qediyabûn ku mêr kiribû, divê biçûna serdana wê.

   Wê rojê di serê sibehê de Heblê û Ebas radibin, diçin sûkê ji keça xwe re neh-deh metro çalisto, neh-deh metro bazên û cotek qondere distînin. Heblê, teşteke kade dipêje. Piştî ku kadeyan dipêje, beroşek tolme dipêçe dixe hundirê tenûrê. Dibêje: